อึ๊ก ๆ หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงสะอึก.
[อึกกะทึก] ว. เอ็ดอึง, อื้ออึง, ครึกโครม.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า; เสียงอย่างเสียงทุบกัน; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง,เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
ก. ดัง, เอ็ด, อึกทึก, แพร่งพราย.
ว. เอะอะ, อื้ออึง.
ว. ดังอื้ออึงระงมไป.